‘Praat erover, hoe moeilijk ook’. Vorige week werd in het centrum van Lochem het ‘IK ZIE JE’-bankje onthuld door wethouder Wendy Goodin. Een plek die uitnodigt tot het maken van contact. Goodin deed dit samen met Gerrit Jansen (60). Hij weet hoe belangrijk het is om naar elkaar om te zien. Tien jaar geleden wilde hij niet meer leven. Nu vertelt hij zijn verhaal. Omdat hij hiermee mensen wil helpen, ook al is het er maar één. “Het blijft een moeilijk onderwerp. Dat taboe wil ik doorbreken. Vraag eens hoe het écht met iemand gaat. En hoe slecht het ook met je gaat: praat erover en zoek hulp.”

Met het ‘IK ZIE JE’-bankje wil Lochem bijdragen aan een samenleving waarin mensen elkaar zien en waarin ruimte is voor open gesprekken over mentale gezondheid.

Een zware periode

Gerrit kijkt terug op een zware periode in zijn leven. Hij vertelt hoe de problemen zich opstapelden. “Mijn toenmalige vrouw werd ernstig ziek. Ik zorgde voor haar en onze jonge kinderen. Maar het huwelijk liep stuk en ik had geen contact meer met de kinderen. Inmiddels had ik ook een grote financiële schuld en op een dag werd ik mijn huis uitgezet. Het was de hel voor mij. Ik kon me niet meer voorstellen dat het ooit beter zou worden.” Toch zag niemand hoe het werkelijk met Gerrit ging. “Ik kon goed toneel spelen. Het masker ging op en ik deed alsof alles goed ging. Tot ik op een gegeven moment echt geen uitweg meer zag.”

Onderbuikgevoel

Zijn broer en vriend hebben Gerrits leven gered, letterlijk. Gerrit: “Via mijn telefoon hebben ze me opgespoord. Daar ben ik ze tot op de dag van vandaag dankbaar voor. Mijn kameraad had een onderbuikgevoel dat het niet goed met me ging.” Een periode volgde waarin Gerrit ‘keihard moest vechten’. Hij werd opgenomen en in therapie leerde hij voelen. “Er zat nog zoveel verdriet. Ik heb een moeilijke jeugd gehad en een haat-liefde verhouding met m’n ouders. Ik heb een zus verloren bij een busongeluk, zij was 9. Daar is in onze familie nooit over gesproken. Ik leerde praten in de relatie met mijn (nu) ex-vrouw maar echt huilen kon ik nooit. Door alle gesprekken in therapie kwam ik bij mijn gevoel.”

De weg terug

Gerrit is blij met de hulpverleners die hij tegenkwam, van ’t Baken tot aan de mensen bij GGNet. “Ik ben die mensen echt dankbaar”. Bij de BOB, onderdeel van Circulus, leerde Gerrit weer deel te nemen aan de maatschappij. BOB staat voor Buurt Onderhoudsbedrijf en helpt mensen bij re-integratie. Deelnemers werken aan het opbouwen van een werkritme, sociale vaardigheden en praktische ervaring, zodat ze kunnen doorstromen naar regulier werk. “Ik ben daar zó warm ontvangen. Ik kon er mezelf zijn.” Nu werkt Gerrit al jaren met veel plezier in vaste dienst bij Circulus: “Mijn werk is mijn alles, ik krijg er zoveel energie van!”

‘Je hoeft het niet alleen te doen!’

Hoe kun je als vriend, familie of collega merken dat het niet goed gaat met iemand? “Dat is best lastig,” geeft Gerrit toe. “Luister naar je gevoel en doe er iets mee. Durf te vragen.”  Tegen wie nu in een donkere periode zit, wil Gerrit zeggen: “Praat erover. Durf eerlijk te zijn. En zoek professionele hulp. Er is hulp, accepteer het. Je hoeft het niet alleen te doen!”

Weer sterk in het leven staan

Het gaat goed met Gerrit. Is hij wel eens bang voor een terugval? Daarin is hij duidelijk: “Nee. Daarvoor sta ik nu veel te sterk in mijn leven. Ik heb schatten van kinderen en weer goed contact met mijn ex-vrouw. Ik heb goede vrienden om me heen. Ik heb mijn eigen plekje. Ik ben gezond en financieel gaat het ook goed. Ik weet dat er altijd iemand is die achter me staat. En waar ik terecht kan als het minder goed gaat; zowel vrienden als professionals. Hardlopen is ook belangrijk voor me. Ik ben heel trots op waar ik nu sta. Met hulp en ook omdat ik zelf de kracht heb gevonden om door te gaan.”

Denk je aan zelfdoding? Bel 0800-0113 (gratis en 24/7 bereikbaar) of chat via www.113.nl.

Deel dit artikel